زلزله که شد
رفتم سمت اتاق بدون دخترجان
یهو دیدم شوهرجان بغلش کرده
بعد اون روز،هرچی به غروب نزدیکتر میشیم
حالم بدتر میشه
یه حس اضطراب همراه با یه غم بزرگ میاد سراغم
چطور تونستم یه بچه ی بی دفاع رو ول کنم؟
هروقت بغلش میکنم گریه م میگیره
بزرگ شد چی بگم بهش؟
میتونم ادعای محبت مادرانه داشته باشم؟
حالم اصلا خوب نیست.
تو مادر خوبی هستی
منتها هنوز به مادر بودنت عادت نکردی
بهش فکر نکن چون ممکنه به خاطر یه موضوع این چنینی دچار افسردگی بدی بشی...
خودت رو سرزنش نکن...
سعی کن از مادربودنت لذت ببری
ونوس
آخی نیلو
صددرصد تو اون لحظه آدم مغزش هنگ میشه و قدرت تصمیم گیری نداره
دیوونه اینطوری فکر نکن
بانوی عاشق
وای عزیزم
موهای تنم سیخ شد
نمیدونم چی بگم
ببین یه شوک و ی ترس ناگهانی بهت وارد شده
تو اون لحظه ناخودآگاه فرار کردی فقط همین
زینب
سلام
اشکال نداره هول شدی دیگه. آدم تو لحظات ترس همه چی یادش میره.
خدا راست گفت توی قیامت هر کی به فکر خودشه نه مادر میشناسیم نه پدر نه بچه و نه شوهر .زلزله هم مثل قیامته دیگه امیدوارم دیگه هیچ وقت پیش نیاد
مامانی ...
عزیزمممممم نیلوفرررر 😞😞😞
مهر بانو
میگن قیامت میشه همین طوره مادر بچشو رها میکنه.
نگران نباش. کم کم حس مادرانگیت تقویت میشه. بنظر من اتفاقی بود حتما نباید یه مادر به تمام معنا همه جا همیشه یادش باشه گاهی یادش میره.
سلام عزیزم
خوبی
دلم تنگ شده
نیلو خودتو اذیت نکن زلزله اینقد وحشتناک ادم هول میشه دیگه
دخمل گلت خوبه